- ağzıdualı
- sif. köhn. Daima dua oxumaqla, ibadətlə məşğul olan adam; dindar, mömin. Nitqi həqiqətli, sözü fal kişi; Ağzıdualı qoca baqqal kişi. M. Ə. S.. <Münəvvər> həmişə dəstəmazlı, ağzıdualı z., pak niyyətlə getsə də, nəticə vermirdi. M. C.. <Xeyransa:> A kişi, mən oğlanı görməmişəm, anası canlara dəyən bir adamdır. Məclislər yaraşığı, əlitəsbehli, ağzıdualı mömin atası var. H. S..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.